Rozdział 5

Natalia

Podjechałyśmy pod blok Biebera, Carly była strasznie podekscytowana, a ja miałam ściśnięty żołądek. Wyszłam z auta i otworzyłam drzwi mojej szczęśliwej siostrze.
Podeszłyśmy pod klatkę i zadzwoniłam domofonem, usłyszałam znajomy męski głos – słucham? – zapytał Bieber.
- Tu Calry do Jaxona – odpowiedziałam ozięble.
- Ooo no to właźcie – odezwał się, po czym wpuścił nas do środka. Weszłyśmy po schodach na 3 piętro, tam już w drzwiach czekał na nas Jaxon i Justin.
- Cześc Carly, chodź jesteś pierwsza jak na razie pokaże ci co dostałem od rodziców na urodziny. – zawołam przejęty.
- Dobra, to pa Natalia! – zawołała Carly i pobiegła za Jaxonem razem z prezentem dla niego.
- No nie wiedziałem, że serio ty przyjedziesz – uśmiechnął się Justin z tym swoim łobuzerskim uśmiechem, pokazując przy tym szereg swoich śnieżnobiałych zębów.
- Nie miałam wyjścia – przewróciłam oczami i dodałam – dobra o której mam być po nią z powrotem?
- No, no.. nie wiedziałem że aż tak cię do mnie ciągnie – ponownie się uśmiechnął.
- Słuchaj nie mam czasu ani ochoty na twoje gierki powiedz mi po prostu o której mam po małą przyjechać? – zapytałam ostrym tonem głosu.
- O 19. – odpowiedział, tak jak chciałam.
- No i o to mi chodziło. – odwróciłam się i odeszłam. Kiedy wyszłam z bloku pokierowałam się do mojego auta, a następnie pojechałam do kawiarni aby napic się kawy mrożonej.
Zaparkowałam auto, weszłam do środka i stanęłam w kolejce. Kiedy przyszła pora na to żebym coś zamówiła poprosiłam o to co zwykle i czekałam aż pani mi ją da. Zapłaciłam i udałam się do stoliczka przy oknie. Uwielbiam tu siedzieć i patrzeć na ludzi którzy są zabiegani, wściekli, śmieszni lub po prostu znudzeni. Jednak niestety ja musiałam zabrać się za tą okropną matematykę. Otworzyłam książkę i zeszyt. Zaczęłam czytac zadanie a następnie próbowałam je rozwiącac, niestety na marne.
- Może ci pomóc? – usłyszałam ciepły i bardzo miły męski głos. Podniosłam głowę do góry i ujrzałam mężczyznę z lekkim zarostem na twarzy i świetnie ułożonymi ciemnymi prawie że czarnymi włosami. Miał piękne błękitne oczy które świetnie komponowały się z jego ciemnym swetrem z dekoltem w serek. Miał krótkie przed kolano spodnie. Wyglądał po prostu zniewalająco. ‘’ Ale zaraz ile on może mieć lat? ‘’
- ymm.. Przepraszam, ale my się chyba nie znamy.. – odpowiedziałam, na co on się uśmiechnął i dodał – No nie znamy się, ale ja jestem Christopher, o i widzisz ty już mnie znasz, teraz był bym bardzo zadowolony gdybyś i ty mi się przedstawiła.
- Ymm.. No cóż, Natalia. – odpowiedziałam, zatykając pasmo włosów za ucho.
- Oł, śliczne imie. – zaczął mnie komplementować, na co się zarumieniłam.
- Dzięki.
- Mogę się dosiąść? – zapytał uprzejmie i delikatnie.
- Myślę, że tak. – odpowiedziałam troszkę zakłopotana.
- Matematyka? – zaczął rozmowę.
- Ugh.. tak, nienawidzę jej, kompletnie nic z niej nie rozumiem. – Świetnie facet mnie podrywa a ja mu o matematyce pieprze ‘’ gratulacje Natalia!’’.
- Studiuje matematykę, może mógł bym ci jakoś pomóc? – zaoferował się.
- Studiujesz? A na którym roku jesteś? – zapytałam, przez co mogłam dowiedzieć się ile ma lat.
- Na 2 roku, a ty zgaduję ze szkoła średnia i ymm szacuje że 2 klasa. – Jak on to zrobił?
- Tak, skąd wiedziałeś? – zapytałam ciekawa.
- Hmm może dlatego, że masz podręcznik który sugeruje, że to jest 2 klasa. – zaśmiał się lekko.
- Faktycznie, spostrzegawczy jesteś – i w tym momencie spaliłam tak zwanego ‘’buraka’’.
- Hehe, no widzisz. To pokaż mi co tam masz z chęcią ci wytłumaczę. – Podałam mu książkę i wskazałam z czym mam problem.
- No to nie jest nic trudnego, zobacz… - zaczął mi tłumaczyć.

Justin

Zamknąłem drzwi za Natalią i poszedłem do kuchni gdzie znajdowała się moja mama. – hej mamo pomóc ci w czymś? – zapytałem.
- Nie Justin, jak masz coś do roboty to się tym zajmij, a jak będę potrzebowała pomocy to cię zawołam. – uśmiechnęła się do mnie, a ja przytaknąłem i zmierzałem w kierunku mojego pokoju, kiedy to usłyszałem – Justin? – spojrzałem i zobaczyłem Carly. – Co jest? – zapytałem.
- Mam do ciebie pytanie. – powiedziała, poważnym tonem głosu, a Jaxson dodał – tylko odpowiedz szczerze bo chcemy wiedzieć.
Przytaknąłem głową, ale obawiałem się tego pytania, wiedziałem że dwójka 6- latków nie wymyśli nic mądrego.
- Czy lubisz Natalię? – Padło pytanie, a mnie zamurowało. Co ja mam niby im odpowiedzieć? W sumie to przez to co zrobiłem rok temu mogło by się wydawac, że jej nie lubię no i te nasze kłotnie, ona w sumie ma prawo mnie nienawidzić, ale ja jej.. hmm. Jest mi obojętna ale nie powiem tego dzieciakom. – Tak lubię ją.
- To czemu nie jesteś jej chłopakiem a ona twoja dziewczyną skoro się lubicie? – padło kolejne pytanie tym razem od Jaxona.
- A skąd wiecie, że ona lubi mnie? – popatrzyłem się na nich.
- No bo Natalia powiedziała w domu, że jesteś fajny i że cię lubi. – odpowiedziała Carly z bardzo poważną miną.
A swoją drogą, haha dobre to, jakim cudem ona może mnie lubić? To jest nie możliwe. Choć kto wie. – Ekhm… - usłyszałem Jaxona, co sprowadziło mnie na ziemie.
- Wiecie, my się tylko lubimy, nic więcej. I nie będziemy razem. – poczochrałem ich po głowach i poszedłem do swojego pokoju, a oni po swoim ‘’szkoda’’ poszli się bawic.

Hmm.. Natalia mówiąca ‘’ Tak Justin jest fajny i lubię go’’ Hahahaha Nie nie mogę sobie tego wyobrazić, choc w sumie… jakby sobie przypomnieć coś to…Nie! Cicho Justin! Nie myśl o niej!
Ale w sumie to było zabawne, choć nie, to było chamskie, dobra zawaliłem. Natalia to zgrabna dziewczyna, mogła i naprawdę potrafiąca dogadać się z każdym. Czasami nawet ja lubiałem, dało się z nią pogadać. No nic, było, minęło a teraz może zadzwonię do tej laski z cukierni, może mogli byśmy się teraz spotkać…

Natalia

- Widzisz jakie to proste? – Powiedział Christopher.
- Faktycznie, dzięki! – powiedziałam i szczerze mu podziękowałam, bo w końcu to rozumiałam.
- No to może teraz jakiś spacer w ramach podziękowania mi za pomoc? – zaproponował.
- No w sumie czemu nie – uśmiechnęłam się.
Wyszliśmy i udaliśmy się do pobliskiego parku.
- Muszę przyznać, że jesteś strasznie sympatyczna – powiedział Chris.

- Dzięki, miło mi. Ty też jesteś fajny. – uśmiechnęłam się i założyłam pasmo włosów za ucho.
Spacerowaliśmy kiedy to nagle przypomniałam sobie o Carly – O cholera! Która godzina? – zapytałam spanikowana.
- 18.30 – odpowiedział – a co się stało?
- Muszę jechać po siostrę, przepraszam cię. – odwróciłam się i pobiegłam w stronę auta. Na szczęście było niedaleko więc, miałam szanse że zdążę. Kiedy znalazłam auto weszłam do środka, zapięłam pasy i odpaliłam auto, pod blokiem byłam o 19 więc, całkiem dobrze mi poszło. Podeszłam do domofonu i zadzwoniłam, tym razem usłyszałam miły i kobiecy głos, to była zapewne mama Justina.
- Słucham?
- Witam, ja przyszłam po Carly. – odpowiedziałam.
- A witaj, proszę, wejdź – otworzyła mi drzwi do klatki.
Weszłam na 3 piętro i w drzwiach stała Kobieta z długimi brązowymi włosami z uśmiechem na twarzy.
- Witaj jestem Pattie. – podała mi rękę, jednocześnie zapraszając do środka. Weszłam, mieszkanie było bardzo ładnie urządzone. – szkoda, że tak wcześnie po nią przyjechałaś, tak świetnie się razem bawią.
- Justin powiedział mi żebym przyjechała o 19 tak więc jestem. – odpowiedziałam.
- Carly chodź siostra po ciebie przyjechała. – zawołała Pattie.
- Nie… Natalia mogę zostać jeszcze chwilkę? Proooszę! – powiedziała błagalnym głosem.
- Niech zostanie, a ja zawołam Justina, to skoro się znacie to przynajmniej porozmawiacie. – uśmiechnęła się, ale zanim zaprotestowałam ona już była przy pokoju, a po chwili wyłoniła się z niego postac Justina.
- Emm.. no to yy.. wejdź – powiedział do mnie, widać było, że nie bardzo podobał mu się ten pomysł. Mnie zresztą też, ale nie mieliśmy nic do gadania. Carly się ucieszyła, że może zostać, a ja byłam z tego powodu wkurzona, ale nie mogłam dać po sobie tego poznac. Podeszłam do Biebera i weszłam do niego do pokoju.
Był bardzo przytulny, miał duże czarne dwu osobowe łóżko z białą pościelą, biurko obok okna. Na innej ścianie była szafa i komoda, a nad nią zdjęcia z rodziną i przyjaciółmi. Ściany były białe więc nic wielkiego. Na przeciw łóżka stoi telewizor a po bokach głośniki.
- Tak… troszkę się tu zmieniło od kiedy… - zaczął rozmowę, ale zaraz potem zrezygnował z kończenia zdania.
- tak zmieniło się. – przytaknęłam, bez żadnego wyrazu twarzy.
- Emm tak więc… trochę niezręcznie – stwierdził Bieber.
- No trochę… - oboje byliśmy zmieszani i żadne z nas nie wiedziało co zrobić lub co powiedzieć.
Za dużo wspomnień, za dużo smutku i nie, nie…. Koniec nie ma rozmyślania nad przeszłością. Ale tak mogę się przyznać, byłam tutaj, ale jak widzę był tu remont i wszystko się zmieniło.
- Ymm..Natalia słuchaj..Bo odnoście tego co było to.. y.. – zaczął ale nie pozwoliłam mu kontynuować. – Nie Justin...Nie chce o tym rozmawiac i tak nie dowiem się od ciebie prawdy a ciebie najwidoczniej bawi to, że nie pamiętam tego co się wtedy wydarzyło. – dałam ponieść się emocjom.
- Ale Natalia … - znowu zaczął ale ja mu na to nie pozwoliłam,
- Nie Justin! Nienawidzę cię za to co mi zrobiłeś i nie chce mieć z tobą nic wspólnego! - podniosłam głos. Juss stanął i widziałam po nim, że to go zaskoczyło. Powiedziałam mu to samo rok temu i prawdopodobnie teraz wrócił myślami do tych wydarzeń.

Justin

Czy ona powiedziała mi właśnie to co myślę, że powiedziała? To samo wykrzyczała mi w twarz rok temu ale z jedną różnicą...teraz coś mnie zakuło po usłyszeniu tych słów. Stałem i wpatrywałem się w nią, ale nagle poczułem taki impuls i postanowiłem podejść do niej bliżej. Zbliżałem się do niej, patrząc jej się prosto w oczy.
- Justin co ty robisz? – zapytała.
Nie odpowiedziałem jej, ona zaczęła się cofac, aż w końcu natrafiła na ścianę, wtedy ja zbliżyłem się do niej na tyle, że nasze ciała się stykały. Cały czas patrzyliśmy sobie prosto w oczy, kiedy jednak chciałem zbliżyć swoje usta do jej, ona wylała na mnie wodę ze szklanki stojącej na moim biurku.
- A to za to żeby twój zapał do ponownej próby zniszczenia mojego życia ostygł!! – uniosła się, po czym wstała i wyszła z pokoju, wołając Carly.
- Już idziecie? Myślałam, że zostaniecie na kolacje. – usłyszałem głos mojej mamy.
- Dziękuję, bardzo ale przypomniało mi się, że muszę szybko wracac do domu. Może innym razem. – odpowiedziała jej Natalia, starając się aby jej głos nie zadrżał.
Czemu czułem się z tym źle? Jeszcze do niedawna miałem ja w dupie, a teraz przejmuje się tym co mi powiedziała ‘’ Nienawidzę cie za to co mi zrobiłeś i nie chce mieć z tobą nic wspólnego!’’ Te słowa rozbrzmiewały w mojej głowie. Czemu? Nie byłem na nią nawet zły za to że teraz z moich włosów ściekała woda a ja byłem mokry, nawet ja rozumiem, miała pełne prawo do zrobienie tego co zrobiła. Kiedy usłyszałem zamykające się drzwi i marudzenie mojego brata, że szkoda że tak szybko musiały wracac. Nie zastanawiając się już nad niczym wstałem i wyszedłem na przedpokój, złapałem za klamkę w drzwiach wejściowych i usłyszałem moja mamę – Justin gdzie ty idziesz?!
- Zaraz wrócę mamo – odpowiedziałem i zamknąłem za sobą drzwi.

Natalia
Co ten idiota próbował zrobić?! Czemu? Czy on nie rozumie, że ja nie chce mieć już z nim nic do czynienia?! Boże dlaczego ja?
- Czemu musiałyśmy już iśc? – zapytała Carly, a ja musiałam bardzo się pilnować, żeby nie odpowiedzieć jej z wściekłością w głosie. – bo przypomniałam sobie, że mam do załatwienia coś bardzo ważnego w domu, przepraszam cię słonko. – odpowiedziałam jej.
Wyszłyśmy z klatki i nagle usłyszałam jak ktoś mnie woła – Natalia zaczekaj! – To był ten kretyn!
- Carly do samochodu! – powiedziałam stanowczo, posłuchała mnie, a ja zwróciłam się do niego żeby coś powiedzieć, ale zanim się zorientowałam przycisnął swoje malinowe usta do moich, starałam się wyrwac, ale trzymał mnie tak mocno, że w końcu postanowiłam się poddac, jego ręce spoczywały na mojej talii, natomiast moje powędrowały na jego kark. Opierałam się swoimi plecami o moje auto, nagle przejechał swoim językiem po mojej dolnej wardze, prosząc o wstęp do środka. Nie chciałam się zgodzić, lecz za dużo uczuć na raz kłębiło się w mojej głowie i w końcu ustąpiłam. Nasze języki walczyły ze sobą. Podczas tego pocałunku za dużo obrazów się pojawiało, do moich oczu napłynęły łzy. Kiedy odsunął się ode mnie, jedyne co udało mi się z siebie wydobyc to było pytanie – Czemu ty mi to robisz? – jednak Justin nie odpowiedział, dalej patrzył się na mnie.
- Zresztą nieważne, zostaw mnie i nie zbliżaj się do mnie.. – powiedziałam to bardzo cicho bo łzy ściskały moje gardło, otworzyłam drzwi do samochodu lecz on złapał mnie za rękę, odwróciłam głowę , patrząc się na niego kiedy to udało mu się powiedzieć w totalnym oszołomieniu – Przepraszam…
- Daruj sobie! Nigdy nie zapomnę tego co zrobiłeś! – wyrwałam mu swoją ręke z jego i wsiadłam do auta.
Jechałyśmy w ciszy, w pewnej jednak chwili Carly się odezwała – Czemu Justin i ty się całowaliście?
W moich oczach ponownie pojawiły się łzy, nie wiedziałam co mam jej powiedzieć – Carly...ymm to jest długa historia, jak będziesz większa to ci opowiem jak na razie niech zostanie to naszą tajemnicą dobrze? Nikomu o tym nie mówimy, proszę cię.
- Dobrze, ale czemu płaczesz?
- Obiecuje ci że jak będziesz starsza to ci opowiem wszystko.
- Dobrze.
Resztę drogi przejechałyśmy w ciszy. Kiedy zaparkowałam auto w garażu weszłyśmy z Carly do domu , tam czekał już na nas Fillip.
- Co tak długo? – zapytał gapiąc się w telewizor.
- Bo tak wyszło, daj mi spokój, zajmij się Carly! – syknęłam do niego i poszłam na gorę. Nie zwracałam już uwagi na jego narzekanie, był naszym starszym bratem i niech on też coś zrobi choć raz pożytecznego. Weszłam do pokoju położyłam się na łóżko i wszystkie emocje ze mnie zeszły. Nagle usłyszałam dźwięk telefonu, dokładnie jak…Nie! Natalia nie myśl o tym! Podeszłam i zobaczyłam że to mama, ogarnęłam się i odebrałam – słucham?
- No jak tam moje dzieci sobie radzą? – zapytała tym swoim opiekuńczym głosem.
- A dobrze, właśnie z Carly wróciłyśmy, bo nie mogła wyjść od Jaxona.
- No to cieszę się, że wszystko okej, dobrze więc my wracamy jutro wieczorem.
- Dobrze mamo, będziemy na was czekac.
- Pa, kocham Cię! – powiedziała mama.
- No pa, ja ciebie też kocham.
Rozłączyłam się i poszłam pod prysznic, nie chcąc już o tym wszystkim myślec.

_______________________________________________

No i co wy na to? O co chodzi Justinowi? Raz jest wredny jak cholera, a zaraz potem przeprasza...dziwny jakiś hahah ^^ A tak powaznie to co sądzicie o tym rozdziale? Komentujcie! :*

+ Dlaje do sprzedania mam książke ' I just getting started'' po polsku za jedyne 40 zł, bez kosztów przesyłki!! :D :D

Jak ktoś chce byc informowany to niech da namiary na siebie, nie musy byc to TT, może byc mail lub ask lub cokolwiek :D

Jesli Wy macie jakies sprawy do mnie piszcie do mnie linki z znajdują się w zakładce KONTAKTY na górze :D